دینامیک مفصل مچ پا هنگام کنترل تعادل در وضعیت ایستاده

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر عامل پای برتر بر رابطه برخی از متغیرهای دینامیکی مفصل مچ پا و مرکز جرم بدن حین کنترل تعادل در وضعیت ایستاده می باشد. روش بررسی: 12 زن که فاقد هرگونه ناهنجاری جسمانی، اسکلتی و عصبی-عضلانی بودند با میانگین سنی(5/3±8/26) سال در تحقیق حاضر شرکت داشتند. جهت اندازه گیری و محاسبه متغیرهای تحقیق از سیستم آنالیز حرکت، صفحه نیرو و نرم افزار v3d استفاده شد. از روش آماری همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه متغیرها و از آنالیز واریانس برای بررسی تاثیر پای برتر بر روابط مذکور استفاده گردید. یافته ها: میزان همبستگی گشتاور مفصل مچ پا و جابجایی مرکزجرم بدن (95/0r=) به طور معنی داری از همبستگی جابجایی زاویه ای مچ پا و جابجایی مرکزجرم بدن (84/0r=) بیشتر است. عامل پا (برتر یا غیربرتر بودن) اگرچه بر میزان همبستگی جابجایی زاویه ای مفصل مچ پا و جابجایی مرکز جرم اثری ندارد اما بر میزان همبستگی گشتاور مفصل مچ پا و جابجایی مرکز جرم به طور معنی داری اثرگذاراست(001/0p<). نتیجه گیری: جهت پیش بینی جابجایی مرکز جرم بدن حین کنترل تعادل توجه به متغیرهای کینتیکی مفصل مچ پا مهمتر از متغیرهای کینماتیکی است. همچنین توصیه می شود هنگام بررسی دینامیک مفاصل اندام تحتانی حین کنترل تعادل به پای برتر و غیربرتر آزمودنی ها توجه شود. کلید واژه ها: کنترل تعادل، جابجایی زاویه ای، گشتاور مفصل، مرکزجرم بدن، پای برتر.